در ابتدا یک قدم به عقب برمی‌داریم. در طول چند دهه‌ی اخیر، فیزیکدانان کشف کردند که می‌توان شکل ِ موج یک پرتو نور را پیچاند تا تکانه‌ی زاویه‌ای پیدا کند. این کمی شبیه یک پلکان مارپیچی است، بصورتی که پرتو در اطراف یک فضای خالی پیچ خورده است. این پرتوها دارای تکانۀ زاویه‌ای اوربیتال(OAM) هستند، حالتِ «خودگشتاوری» که پرتو به جلو حرکت می‌کند و پیچشش از حالت پهن به باریکتر تغییر پیدا می‌کند که کمی شبیه یک پیچ است.
نویسنده کارلوس هرناندز-گارسیا، محقق ارشد در دانشگاه سالامانکا گفت: «به طور حیرت‌آوری، علاوه بر خواص شناخته شدۀ زیادی مثل شدت، طول موج و قطبش، نور می‌تواند پیچ بخورد و در نتیجه تکانه‌ی زاویه‌ای داشته باشد». این کشف زمانی صورت گرفت که این گروه در حال مطالعه‌ی پرتوهای نورِ تولید شده در فرآیندهای نوری پرانرژی بود. این گروه در حال حاضر به مطالعه‌ی رفتار پرتوها و کاربرد احتمالی چنین کشفی در آینده علاقمند است.